‘Godnondeju, waarom liggen die spullen hier nog steeds! Ik heb al drie keer gevraagd of je ze wilt opruimen.’ Vloekend en tierend gooi ik de trui en sokken op de trap naar boven. ‘Ik doe het zelf wel weer, waarom is het zo moeilijk om je zooi op te ruimen?’ Mijn puber dochter kijkt verschrikt om de hoek ‘Sorry mam, ik wilde ze meenemen als ik naar boven ging voor mijn huiswerk.’ Ik zucht, terwijl de tranen in mijn ogen springen. Snel kijk ik weg, want mijn onmacht laten zien is het laatste wat ik wil of eerlijk gezegd…durf. Gatver, ik haat het als ik zo wiebelig ben. 

PMS bui

Vandaag heb ik weer eens een PMS bui, niks Premenstrueel syndroom. Wat mij betreft is het Pesterige Maandelijkse Sores. Ik loop met mijn ziel onder de arm, grom & grauw tegen m’n kids en brand mezelf compleet af. Gevolg is kinderen de op hun tenen lopen en ik me een slechte moeder voel. Deze buien had ik natuurlijk al voordat ik single was, maar dan kon ik heerlijk in de armen van mijn man wegkruipen. Nu is er geen man die een arm om me heen slaat. Daardoor valt de kille eenzaamheid van het single bestaan mij zwaar, op deze PMS dagen.

PMS & Mannelijke energie

Hoewel het een bewuste keuze is om alleen te zijn na de scheiding, wil ik vandaag vertroeteld worden door mannelijke energie. Terwijl ik met een deken op de bank lig zielig te zijn, fantaseer ik over hoe die mannelijke energie eruit ziet. Ik heb dan wel een PMS dag, maar ben niet brain dead. Het is zo fijn als een lieve, sterke man mij een kop thee met een enorm tablet chocolade komt brengen. Natuurlijk masseert hij mijn schouders even en vraagt wat hij kan koken voor ons. Reality check, op deze dagen kan die man maar beter uit mijn buurt blijven. Grote kans dat ik alles wat hij doet met een snauw afkeur.

Knuffelen

Gelukkig kan ik ook, met galgenhumor, lachen om mezelf op deze dagen. Want hoe bizar is het dat je, terwijl je je enorm bitchie gedraagt, door hebt dat je dit onmogelijke gedrag vertoond en er dan gewoon mee door gaat. Ik kan het niet stoppen! Het is toch achterlijk dat juist nu ik behoefte heb aan liefde en aandacht, ik het tegenovergestelde uitstraal? Hier zijn vast allerlei psychologische verklaringen voor, maar ook die wil ik vandaag niet horen. Ik wil alleen maar knuffelen en horen hoe lief en mooi ik er uit zie met betraande ogen en een snotneus.

Omdat het dagdromen me ook niet verder brengt, heis ik mezelf van de bank. Ik loop naar boven naar mijn dochter die net de wind van voren kreeg. ‘Ja,’ klinkt het als ik aanklop. Ik steek mijn hoofd om de hoek ‘sorry,’ zeg ik. ‘Mama heeft weer eens een van haar PMS dagen, kun jij niets aan doen.’ 

   ‘I know,’ zegt ze en houdt, vanuit herkenning, een stuk chocolade omhoog.