Wat een hel!

Dat is de beste omschrijving voor de periode van ‘How I became single.’ Na 22 jaar samen ontdekte ik dat m’n partner er een dubbelleven op na hield in het buitenland.

Een jaar eerder stond onverwachts ons droomhuis te koop. Ik was net met de kinderen terug uit het buitenland, waar we vier jaar hadden gewoond als expat. Onder het motto ‘je kunt beter spijt krijgen van wat je wel hebt gedaan, dan van wat je nooit hebt geprobeerd,’ gingen we de uitdaging aan. Mijn man bleef in het buitenland om extra geld te verdienen en ik ging aan de slag als bouwvakker.  Als de kids overdag naar school waren, renoveerde ik het nieuwe huis. Echt geweldig om te doen, maar het gaat natuurlijk nooit zoals je wilt. 

Overwerken

Helaas kon mijn man, door het vele overwerk, niet zo vaak naar NL komen. Zijn overwerk bleek achteraf plaats te vinden in de lokale bar, met collega’s die erg goede vriendinnen werden. Intussen voelde ik me verloren, het alleen realiseren van de verbouwing was niet hoe ik ons droomproject had voorgesteld. Samen sparren deden we wel, maar vanwege het tijdsverschil, vooral telefonisch of via een vooraf geplande videocall. Voor passie was geen tijd en ons contact leek steeds meer op een zakelijke bespreking.

Verhuizing

Na vijf maanden verbouwen konden we eindelijk verhuizen. Helaas voelde mijn man zich niet thuis in het nieuwe huis en twee weken na de verhuizing vertrok hij weer voor werk.  Het huis was nog lang niet af. Er waren geen werkende badkamers, behalve in een bijgebouwtje en water sijpelde helaas naar binnen via de kieren van de dakkapel. Het knaagde, we zouden dit toch samen doen?

Onze pubers konden, door alle verhuis- en verbouw stress en ook het missen van hun vader, niet echt wennen aan hun nieuwe leven in Nederland. Het liep dus niet zo vlekkeloos als ik vooraf in mijn droombrein had bedacht en donkere wolken pakte steeds meer samen. Ik zag ze alleen niet, of misschien wilde ik ze niet zien. 

Scheiding

Toen mijn naïeve hoofd er niet meer omheen kon volgende er een, voor mij toch nog, onverwachtse scheiding. Een burn-out stond me aan de lippen en ik viel van ellende 15 kilo af.  Daar was ik later overigens best blij mee ;-), maar op dat moment niet.  Ik kon alleen nog maar huilen van ellende. Mijn hart lag aan gruzelementen en mijn vertrouwen in mannen verdween samen met mijn toekomstideaal in het drijfzand waarop ons huwelijk blijkbaar was gebouwd. 

Onze belofte; ‘in goede en in slechte tijden’, overleefde dit avontuur niet en een scheiding volgde… that’s how I became Single.

Life as a Single

Na anderhalf jaar keerde mijn energie en nieuwsgierigheid gelukkig terug en kreeg ik weer zin in de liefde en heel eerlijk, in sex. Enthousiast stapte ik het vrijgezellen leven in, om vervolgens flink te struikelen en op mijn neus te belanden. Life as a Single is op je 45ste toch echt anders als op je 18de!